Vervoeging van het werkwoord nominate

causaliteit (ook aangeduid als veroorzaking of oorzakelijk) is beïnvloeding waarbij één gebeurtenis, proces, toestand of voorwerp (een oorzaken) draagt ​​bij aan de productie van andere gebeurtenis, proces, toestand of voorwerp (invloed) waarvan de oorzaak is gedeeltelijk verantwoordelijk voor de werking en het effect is mede afhankelijk van de oorzaak. In het algemeen is een werkwijze heeft vele oorzaken, die eveneens wordt gezegd dat oorzakelijke factoren, en liggen allemaal in het verleden. Een effect kan op zijn beurt een oorzaak van, of oorzakelijke factor voor vele andere effecten, die allemaal liggen in de toekomst.

voorwaardelijke wijs (afgekort cond) een grammaticale zin gebruikt in voorwaardelijke zin een propositie waarvan de geldigheidsduur is afhankelijk van een bepaalde voorwaarde, eventueel counterfactuele.

Engels heeft geen verbuigend (morfologische) voorwaardelijke wijs, behalve in zo veel als de modale werkwoorden kunnen, macht, wel en niet zou kunnen in sommige contexten worden als voorwaardelijke vormen van kan beschouwd, kan, zal en zal respectievelijk. Wat is het Engels voorwaardelijke wijs (of alleen de voorwaardelijke) genoemd wordt gevormd periphrastically met behulp van de modale werkwoord zou in combinatie met de kale infinitief van de volgende werkwoord. (Af en toe moet wordt gebruikt in plaats van zou doen met een first person onderwerp -.. Zien, zullen en zal ook de eerder genoemde modale werkwoorden had kunnen, mogen en moeten kunnen vervangen zou doen om de juiste modaliteit in aanvulling op conditionaliteit express)

subjunctief is een grammaticale stemming, een kenmerk van de uitspraak dat de houding van de spreker in de richting van het aangeeft. Conjunctief vormen van werkwoorden worden meestal gebruikt om verschillende staten van uitdrukken onwerkelijkheid, zoals: wens, emotie, mogelijkheid, oordeel, mening, verplichting, of een actie die nog niet heeft plaatsgevonden; de precieze situaties waarin ze gebruikt worden variëren per taal. De conjunctief is een van de irrealis stemmingen, die verwijzen naar wat niet per se echt. Het wordt vaak in contrast met de indicatieve, een indicatief die hoofdzakelijk wordt gebruikt om dat er iets aan te geven is een constatering van een feit.

subjunctieven het vaakst voorkomen, maar niet uitsluitend, in bijzinnen, in het bijzonder die-clausules. Voorbeelden van de conjunctief in het Engels zijn te vinden in de zinnen: "Ik stel voor dat u voorzichtig zijn" en "Het is belangrijk dat ze blijven aan uw zijde."

De aanvoegende wijs in het Engels is een clausule type dat wordt gebruikt in sommige contexten waarin niet-reële mogelijkheden, bijvoorbeeld beschrijven "Het is cruciaal dat je hier te zijn" en "Het is van cruciaal belang dat hij vroeg aan te komen." In het Engels, de conjunctief is syntactische in plaats van inflectionele, aangezien er geen specifiek conjunctief werkwoordsvorm. Veeleer conjunctief clausules werven de naakte vorm van het werkwoord die ook wordt gebruikt in diverse andere constructies.

gebiedende wijs is een grammaticale stemming die vormen een opdracht of verzoek.

Een voorbeeld van een werkwoord gebruikt in de gebiedende wijs is het Engels zinsnede "Go." Een dergelijke imperatieven impliceren een tweede persoon onderwerp (je), maar sommige andere talen hebben ook eerste en de derde persoon eisen, met de betekenis van "laten we (iets te doen)" of "laat ze (iets te doen)" (De formulieren kunnen alternatief cohortative en jussive) worden genoemd.

In taal-, a participle (ptcp) is een vorm van nonfinite werkwoord omvat perfective of continuatieve aspect in talrijke tijden. Een participium kan eveneens als een bijvoeglijk naamwoord of een bijwoord. Bijvoorbeeld, in "gekookte aardappelen", gekookte de deelwoord van het werkwoord kook, adjectivally modificeren van de aardappel naamwoord; in "liep ons haveloze," haveloze is het voltooid deelwoord van het werkwoord vod, bijwoordelijk kwalificatie van het werkwoord liep.